گیمیفیکیشن یا بازی وار سازی، کار را به بازی تبدیل کرده است. وقتی در حال رقابت با دیگران برای کسب امتیازات هستید، کارها و وظایف خود را هم انجام می دهید. فشار روی سازمان ها برای ایجاد درگیری ذهنی افراد باعث شده تا اساتید قدیمی، جذاب باشد. گیمیفیکیشن به این معنی نیست که پشت سیستم کامپیوتری خود در دفتر کار، کندی کراش بازی کنید. این رویکرد شامل به کارگیری عناصر و قواعد بازی در محیطی خارج از فضای بازی است. تبدیل کار به بازی، روندی عظیم در کسب و کار شده است. پژوهش ها د رسال ۲۰۱۷ نشان می دهد که ۹۰ درصد خرده فروشان طی ۵ سال آینده، م یخواهند روش های گیمیفیکیشن را در کسب و کار خود استفاده کنند.
به گزارش هورموند، درحقیقت بازی ها، عناصر زیادی دارند که باعث افزایش درگیری ذهنی می شود. به همین دلیل بازی های معروفی مانند مونوپولی، پوکر و هلو می تواند برای نوجوانان و حتی بزرگسالان، تا ابد ادامه یابد. هدف غایی این است که بازیکنان وارد وضعیت جریان یا غرقگی شوند، جایی که به طور کامل در تجربه زیسته بازی غوطه ور هستند. انگار آنها در دریای بازی، غرق شده اند. این مفهوم در علم روان شناسی کاربرد زیادی دارد و به حالتی ذهنی افراد اشاره دارد که در حسن انجام یک کنش یا فعالیت خاص، تمام تمرکز فرد روی آن اقدام بوده و گذر زمان را احساس نمی کند. رسیدن به این حالت تمرکزی در نهایت باعث افزایش رضایت و خشنودی افراد می شود.
حالت ایده آل در بازی، این است که زمان را از دست بدهید. به همین دلیل کازینوها هیچ ساعتی روی دیوارها ندارند و حتی پنجره ای در آنها وجود ندارد. اکثر کارکردهای گیمیفیکیشن به این درجه نرسیده اند، اما تلاش هایی برای تبدیل فعالیت های کسالت بار به فعالیت های جذاب انجام شده است. همین تغییرات کوچک بهتر از پذیرش وضعیت کسالت بار موجود است. مثلا شرکت ماکروسافت در کشور هند، راه حل هوشمندانه ای برای انگیزش کارمندان در نظر گرفته است. کارمندان بخش برنامه نویسی که اشتباهات زیادی در کد نویسی دارند، به یک مسابقه دعوت شده اند که هرچه خطاهای کدنویسی آنها کمتر باشد، جایزه می گیرند. در نتیجه بین کارکنان شرکت، رقابت شکل گرفته است. برخی عناصر بازی که سازمان ها م یتوانند استفاده کنند شامل موارد زیر می شود: